Finally !!

Ik kan het eindelijk zeggen: IK GA! Ik heb eergisteren, 31 juli te horen gekregen dat ik een host family heb!!

Ik moest vrijdag 31 juli om half 10 naar het consulaat in Amsterdam om mijn visumaanvraag te doen. Ik was daarvoor 3 daagjes naar Friesland geweest op bezoek bij vrienden. Die avond voor mijn afspraak waren we met z'n vieren uit gegaan daar in Friesland en pas om half 4 's nachts thuis gekomen. De volgende ochtend moesten we om 7 uur opstaan om vanuit daar naar Amsterdam te rijden. Ik was doodmoe en onwijs zenuwachtig. De twee meisjes waar ik was in Friesland gingen mee met mijn ouders, broertje en mij naar Amsterdam dus we hebben met zijn vieren in de auto verder geslapen. Vlak voordat we Amsterdam in reden kreeg ik een vriendschapsverzoek op Facebook van een mevrouw die alleen maar dingen in het Engels postte, waardoor ik voor heel even dacht: zou dit mijn host mom zijn? Dus ik keek in mijn mailbox om te checken of ik al een mail had van mijn organisatie dat ik was geplaatst, maar ik had niks binnen. Toen we eenmaal in Amsterdam aankwamen bij het consulaat begon het gelijk al heerlijk, de bewaker vroeg in het Engels of ik een afspraak om half 10 had waarop ik antwoordde: oui!

Toen ik uiteindelijk binnen was gekomen, na de bewakingspoortjes, ging het Engels praten me prima af. Ik had op andere blogs gelezen dat ze heel streng waren en dat het eigenlijk helemaal niet leuk was om te doen. Bij mij was het tegenovergestelde waar en ik stond binnen een half uurtje weer buiten.

Omdat ik in mijn eentje naar binnen moest had ik afgesproken om de rest bij een restaurantje te meeten. Toen ik daar naar toe liep bedacht ik me hoe raar het eigenlijk was om een visum aan te vragen terwijl ik nog helemaal geen plaatsing had.. Maar STS gaf garantie op een plaatsing, dus ik bleef hopen. Ik was inmiddels bij het restaurantje aangekomen en mama kwam naar buiten gelopen met zwaaiende armen waarop mijn reactie was: mam doe even normaal.. Ze deed het niet voor niks, ik had namelijk een gastgezin gekregen. Ik vroeg niks, niet waar, wie of hoe. Ik begon te huilen, alle stress en onzekerheid was voorbij en ik was zo ontzettend blij. Toen ik het restaurantje binnen kwam zat m'n beste vriendin, die we hadden meegenomen uit Friesland, daar ook en we keken elkaar aan en begonnen allebei opnieuw te huilen. Ik was zo blij en verdrietig tegelijk dat ik niet eens weet of zij blij of verdrietig was. 

Daarna vond ik het wel tijd om is te kijken naar wie eigenlijk mijn host family is. Ik zag een familie foto en het voelde gelijk goed. Ik krijg een klein zusje van 4 jaar en een broertje van 2, de ouders zien er ook super lief uit en zijn nog heel jong. Ze wonen in McRae in Arkansas, in een onwijs groot huis. En ik ga naar school in Beebe waar ik elke dag met de schoolbus naar toe ga. M'n host mom is echt super lief en meelevend, ze stuurt vaak facebook berichtjes. Ik denk dat het hun eerste keer is, want ze moesten nog een nieuw bed en allemaal andere nieuwe spullen kopen. Ik heb een heel goed gevoel over m'n host family en heb er nu nog meer zin in om te gaan!!

Het is alleen nog even afwachten op mijn vertrekdatum, het zal of 8 of 12 augustus zijn. Dat hangt af van mijn visum, die nog moet binnenkomen.

Ik ben zo onwijs happy met mijn host family en ik kan niet wachten om ze allemaal te ontmoeten, nog maar een weekje in Doorn en nog zo veel te doen! Spullen kopen, tas inpakken afscheid nemen van vrienden en familie.. Het heeft veel tijd, moeite en tranen gekost, maar ik denk dat het dat allemaal waard is geweest.

kussies,

Noor